24 maart 2018 Iets voor achten staan we op en tegen 10.15u rijden we onze oprit af, richting Provence. Ik wil wel eens een stuk Provence doen, die we nog niet kennen, namelijk de streek boven Marseille. Ook willen we onderweg de Calanques, ten oosten van Marseille, meepikken. In tegenstelling tot wat we eerder van plan waren, rijden we toch via Charleroi en Philippeville. Vorig jaar hebben we hier veel tijd verloren door de werken, maar vermits die nu gedaan zijn, beslissen we het toch een kans te geven. En inderdaad, we rijden vlot België uit en Frankrijk binnen. We doen boodschappen in Signy l’Abbaye, een mooi dorpje iets ten zuiden van Charleville-Mezières. We rijden door de Champagnestreek, waar het altijd zeer mooi doorrijden is, in elk seizoen. We stoppen in Nouvion-Porchien om te lunchen, maar als ik Basiel water wil geven, blijkt ons pomp niet te werken. Baasje denkt dat er iets mis is met de zekeringen, vanavond als we stoppen om te overnachten gaat hij eens kijken. We zien onderweg mooie dorpjes, zoals Etourvy en even verder passeren we de parking van het kasteel van Maulnes. Trappen leiden door het bos naar het grote kasteel. Echter, we beslissen dit voor een andere keer te houden, want de avond begint te vallen en we moeten nog een dikke 20 km naar onze slaapplaats. En… Baasje wil nog naar de pomp kijken. Het is bijna zeven uur als we in Nuits aankomen : een mooie camperplaats, gratis elektriciteit, een toilet (weliswaar Frans) en een bakker vlakbij. De camperplaats is vlak aan de restanten van een oude stadspoort, de nieuwere, en die is ook al heel oud, ligt even verderop en heeft in zijn gloriejaren blijkbaar ook nog dienst gedaan als gevangenis. Voor het eten kijkt Baasje eens naar de zekeringen van de pomp, maar daar is niets mis mee. Dan kijkt hij even naar de pomp en geeft er met de “papegaaietang” een stevige tik tegen. Meteen slaat de pomp aan. Handige Harry, ons Baasje. We eten onze traditionele Spaghetti Bolognese, vast kost op de eerste avond en gaan nu echt met de kippen op stok, het is pas 21.15 als we al onder de wol liggen. Vannacht begint de zomertijd en veranderen de uren…. 25 maart 2018 Om 8 uur (nieuw uur) zijn we wakker. Naar de bakker om croissants voor ontbijt en baguette voor onderweg. Nog even Basiel uitlaten en om 09.30u gaan we de baan op. We volgen een hele tijd het Canal du Centre en gaan dan een stuk langs het Canal de Bourgogne, wat een mooie rit. De tank geeft aan dat hij bijna leeg is, maar we vinden enkel een peperduur pompstation, 1.47 €. We tanken slechts voor 30€ in de hoop dat we verder goedkoper vinden, en ja, hoor, we rijden even later Semur-en-Auxois binnen en tanken aan de Intermarché, 12 eurocent verschil maar liefst. Voor ons is dit een trip down memory lane, we waren hier in 1995. We lunchen in Paray-le-Monial, op de CP, die overigens heel mooi is, net buiten het stadscentrum, aan de rand van een park. Heel rustig ! Het is ook een mooi stadje. Na de lunch gaan we even wandelen om de benen te strekken. Ondertussen hebben de wolken plaatsgemaakt voor een heldere blauwe hemel met zachte temperaturen. Het stadje heeft een mooie grote basiliek die qua stijl en steen verdomde goed op onze eigenste basiliek van Doornik lijkt. Eigenlijk willen we naar Vallon Pont d’Arc, maar betwijfelen of we dit gaan halen, per slot van rekening is het prachtig weer en we willen toch wat vroeger stoppen om nog een beetje van het goede weer te kunnen genieten. Ik zie op de app dat de CP van Saint-Victor-sur-Loire een 8+ heeft gekregen en we besluiten het een kans te geven. Naarmate we vorderen op onze weg erheen, begint mijn euro te vallen. Hier waren we al eens, en inderdaad, ik zie in het logboek dat we hier waren op 03/11/2016. Nu is het nog druk, veel dagjesmensen, zitten op het gras aan de kleine plezierhaven. Het is zondag en het is prachtig weer. Ook wij halen de zetels uit en installeren ons comfortabel voor de camper met zicht op de Loire. Als tegen de avond, de bezoekers bijna allemaal weg zijn, doen we nog een korte wandeling. We zien van over de heuvels die deze plek omringen donkere wolken afkomen, dat voorspelt niet veel goeds. Even krijgen we een fikse regenbui, maar dan komt het zonnetje er weer door voor de rest van de avond. 26 maart 2018 Het is frisjes en regenachtig als we opstaan rond 07.30u. We besluiten na ons ontbijt de heuvel naar het middeleeuwse stadje te stappen of eerder klimmen want de weg ernaar toe steil naar omhoog. Maar het weer beslist voor ons. Ik ben met de afwas bezig als het ineens begint water te gieten. We besluiten door te rijden naar het Zuiden, de zon tegemoet. We rijden over Saint-Etienne, via de Col de la République , richting Midi. Onderweg zien we een pijl naar de CP van Planfoy, en we besluiten een kijkje te gaan nemen. Zo rustig, en vooral hoog, 1016 meter. Dit is er eentje om te noteren. Er ligt waarachtig nog sneeuw, en onderweg over de col begint het te sneeuwen en zien we hier en daar zien we nog pakken sneeuw tussen de bomen liggen. Maar… in de verte schijnt de zon en daar willen we heen. De GPS leidt ons naar de N7, de weg die parallel loopt met de A7 en de Rhône. Rond 17.00u komen we aan op de CP van Saint-Chamas. Oeps ! De CP staat vol. We zien nog de aquaduct, want daarvoor kwamen we hierheen en rijden er zelfs twee keer onder. De volgende CP ligt in Istres en daar hebben we meer geluk. We rijden op, de slagboom gaat probleemloos omhoog en we installeren ons. Dit is echt wel een mooie, verzorgde CP. Net aan het water, l’Etang du Olivier, en we zien een wandelpad langs het water, hier kunnen we Basiel uitlaten. We lopen door het oude stadje en keren terug langs de vijver, onderweg zien we de ingang van een Dinopark. Leuk voor kinderen ! We lezen dat het morgen de wekelijkse markt is en dat lijkt ons wel wat. Ik had onderweg kippenfilets opgepikt en ik maak ’s avonds een hot chicken curry met rijst klaar. We spelen nog een spelletje Rummikub en gaan om 22.30u onder de wol.
27 maart 2018 Worden vroeg gewekt door de afvalophaling, maar draaien ons nog even en slapen nog even door. Na het ontbijt lozen we, doen de shitty business en proberen water te nemen, maar dat lukt niet want de slang past langs geen kanten. We gaan het dorp is voor de wekelijks markt, en wat is die groot ! Alle straatjes van de binnenstad staat vol met kraampjes. Ik word gek van de prijzen : avocado’s 4 voor 2 €, paarse asperges 9.90€ de kg ? Mijn verbeelding slaat op hol, maar Baasje kan mij intomen. Na de markt stappen we terug naar de camper en maken ons klaar voor te vertrekken, ik probeer te betalen aan de automaat, maar het is niet nodig, tijdens het laagseizoen is het hier gratis. Het weer is ronduit prachtig, er staat een stevige wind, maar de zon straalt aan een hemelsblauwe hemel en ze geeft al goed warmte. We zetten koers naar Cassis, om onderweg de Calanques te bezoeken, maar daar voor moeten we wel door Marseille stad, want de weg ten noorden van deze miljoenenstad (Marseille is qua inwonersaantal met zijn iets meer dan 1 miljoen inwoners de tweede grootste stad na Parijs van Frankrijk, inwoners per km² : 3.580 !) is te ver al om. Wat een belevenis ! De GPS leidt ons langs de enorme haven met even enorme cruiseschips. Zonder enig probleem komen we aan de andere kant van de stad uit en proberen van daaruit de Calanques te bereiken. Maar dat is minder, mede door het gebrek aan plakkaten en het drukke verkeer missen we achtereenvolgens de Calanques van le Cortiou, le Sormiou en ga zo maar door. Uiteindelijk bereiken we het schiereiland van Cassis en kunnen daar de Calanque de Port-Miou afwandelen en de Cap Câble bekijken. We parkeren op de enorme grote parking onder de bomen en staan hier op enkele personenwagens zo goed als alleen. Aan de grootte van de parking te zien, is het hier in het hoogseizoen waarschijnlijk ongelofelijk druk. We lunchen en maken ons klaar om de Sentier de découverte du Petit Prince te doen. Het is een hele mooie wandeling. Onderweg staat er een gedenkteken voor Antoine de Saint-Exupéry , de schrijver van Le petit Prince. Hij verdween hier op 31 juli 1944 tijdens een verkenningsvlucht. Zijn dood bleef lang een mysterie tot in 2004 voor de kust van Marseille op 60 meter diepte de wrakstukken van zijn Lockheed Lightning P38J terugvond, en daarmee zijn dood werd bevestigd. Ik sta even stil bij deze plek en denk aan deze grote auteur, die mij als kind wist te bekoren door zijn verhaal van de kleine Prins die van zijn planeet weggaat om andere planeten en hun bewoners te bezoeken. Het boek geldt als het meest vertaalde Franse boek en prijkt in de top tien van de 100 beste boeken ooit, een lijst opgesteld door Le Monde. Opeens horen we vliegtuigen en ja, we krijgen een gratis show van de befaamde Franse mirages. We stappen weer naar de camper en zetten koers naar Gémenos, want daar willen we overnachten. We arriveren er rond 15.30u en hebben geluk, er is nog één plaatsje. We installeren ons en gaan het dorpje rond, doen een terrasje, want het weer is nog altijd zalig en trekken ons daarna terug in de gezelligheid van onze camper. 28 maart 2018 ’s Morgens worden we wakker onder een stralende zon. Het is marktdag, maar jammer genoeg stelt het in vergelijking met Istres niet veel voor. Het aanbod is klein en peperduur. We maken ons klaar om te vertrekken maar niet voor we even gestopt zijn in het plaatselijke wijnbedrijf, Les Vignerons de Garlaban. We kopen een vatje Rosé en enkele flesjes rood, die in promotie staan omdat ze plaats moeten maken voor de nieuwe oogst te plaatsen. Dat is mooi meegenomen. We gaan de richting uit van St. Maximim de la Baume en moeten daarvoor over de col de l’Espilgoulier. De Col is met zijn 723 meter de hoogste van het departement Bouches-du-Rhône. Een hele mooie Col met meerdere parkings om van het mooie uitzicht te genieten. In Plan-D’Aups-Sainte-Baume stoppen we even om brood en een stuk taart “sablé aux pommes”.Bij de slager neem ik en passant enkele sneden beenhesp die hij met zijn scherpe mes voor mij afsnijdt. De brave man prijst mij zijn pâté fait maison aan, en ik ben nu eenmaal gemakkelijk te overtuigen als het op eten aankomt. Even buiten het dorp vinden de grote parking van waar we de beklimming gaan doen naar de grot van Maria Magdalena. Maar niet voordat we eerst de innerlijke mens gesterkt hebben: de hesp en pâté laten zich smaken, we doen nog een fikse wandeling van een paar uurtjes dus een glas wijn erbij en het kan al niet meer stuk. Na een korte siësta, trekken we de wandelschoenen aan en gaan we op pad. Het is een stevige klim door het bos naar de grot. Volgens de legende zou Maria Magdalena na haar aankomst in Saintes-Maries-de -la-Mer zich hier hebben teruggetrokken en hier de laatste dertig jaar van haar leven hebben doorgebracht. We kiezen voor de Chemin de Canapé in het heengaan en zien al op de wegbeschrijving dat we de chemin de Roy kunnen nemen om terug te keren. Als we aan het klimmen zijn, vragen we ons af waarom ze geen appartementje in Marseille heeft gehuurd. Als we boven aankomen, bezoeken we de kapel en ook het kleine kapelletje voor doodgeboren kinderen. We staan hier even stil en we denken aan ons zoontje, Karel die we 26 jaar geleden op die manier verloren. De wandeling kan nog verder gezet worden tot op de top van het massief, de Saint-Pilon genoemd. Het pad is moeilijk begaanbaar en je moet op meer dan twee uur rekenen heen en terug. Volgens de legende zou Maria Magdalena 7 keer per dag door engelen naar boven zijn gedragen om daar te bidden. Maar de engelen zijn blijkbaar in congé vandaag, dus we besluiten het niet te doen en we beginnen aan de afdaling, want in de camper ligt de sablé met appeltjes en een kop thee te wachten. We zetten onze weg verder. Volgens de NKC –app is er geen CP in St. Maximim, maar Park4Night geeft een camperplaats aan : Domaine St. Jean le Vieux. Als we oprijden, zien we dat het eigenlijk een France Passion CP is, waarvan we geen lid zijn, maar we maken ons geen zorgen, dan maken we ons ter plekke wel lid. Er staan al twee campers, een “normale” en een enorme “mastodont”. Blijkbaar zijn beide bewoners aan het verbroederen, want ze staan buiten met elk een glas wijn in de hand. Ze doen ons teken dat er achteraan nog plaats is, en ja, hoor, met een beetje manoeuvreren, kunnen we ons perfect plaatsen. We gaan even het proeflokaal binnen en spreken af dat we na onze wandeling in de stad graag eens willen proeven. Geen probleem ! http://www.saintjeanlevieux.com/provence/accueil.php De stad heeft een enorme basiliek waar ook het graf van Maria Magdalena zich bevindt. Toen ze haar einde voelde naderen in de grot waar ze verbleef, kwam ze, te voet, naar hier om te kunnen sterven na toediening van de laatste sacramenten. We wandelen even rond en kijk al waar ik een bakker kan vinden voor het ontbijt van morgenvroeg. Het grote plein in de binnenstad wordt heraangelegd en er is een lawaai van jewelste, maar opeens stopt alles en gaan de werkmannen weg. Het is uur voor een terrasje. Met uitzicht op het bijna nieuwe plein en de oude huizen rondom genieten we van een wijntje in het stralende zonnetje. Op onze terugweg stoppen we bij onze gastheren en –vrouwen, de familie Boyer. Het is een familiebedrijf dat reeds startte in 1660. Ik vraag naar de naam van hun bedrijf : is Jean een bedovergrootvader die le Vieux genoemd werd en ze schieten in de lach. Niets is minder waar ! In 1977 besloten de Boyer hun wijnvelden te hergroeperen naar één bepaald domein, tot nog toe hadden ze verschillende kleinere percelen verspreid in de wijde omgeving van Saint-Maximim. Het gehucht waar het nieuwe stuk gelegen was, heette St. Jean. Maar Chateau St. Jean bestond al, dus hebben ze er gewoon le Vieux aan toegevoegd. Niks geen oud opaatje die zijn stempel achterliet, neen, … Het huis produceert de Coteaux de Varois de Provence : een wijntje dat wij hier in België nu niet direct in de supermarkt terugvinden, of enkel als Rosé bij de barbecue. Je kent ze wel, de rare gevormde flessen. Maar, ze hebben een paar lekkere rode versies die zich goed laten smaken. We kopen er enkele om weg te steken en er thuis van te genieten. Als we terug naar de camper willen gaan, zien we dat het pizzakraam dat op de parking van het degustatielokaal staat, opengaat. Ik ga even kijken, en moet niet lang nadenken, dat wordt pizza straks. Ik bestel er eentje en ze zeggen me dat ik er binnen een half uurtje kan om komen. Geeft ons tijd voor een apéro ! We gaan moe maar tevreden slapen. er om te bewerken.
Klik 29 maart 2018 Wij zijn vroeg wakker. Ik wandel het stadje in om croissants en baguette voor onderweg. Het weer ziet er wat regenachtig uit. We willen naar St. Saturnin-les-Apt vandaag en we rijden via Manosque. Wat een mooie rit, weeral ! We kwamen tien op rij naar deze streek op vakantie met onze kinderen en nog altijd hebben we er een boontje voor. In Vinon-sur-Verdon doen we inkopen in de Carrefour. We hebben ook gas nodig en we zien dat de aankoop van gas volledig automatisch gebeurt. Wanneer we even staan te kijken, komt een uiterst vriendelijke medewerkster van de supermarkt ons een handje helpen. Om de één of andere reden werkt onze bankkaart niet op het automatisch systeem en ik ga mee met haar om aan de kassa van de supermarkt te betalen. Ik tik weeral eens een pracht van een entrecôte op de kop en koop er enkele groentjes en krielaardappelen bij, de innerlijke mens zal vanavond weer niet te klagen hebben. Rond drie uur rijden we de camperplaats van Saint Saturnin les Apt op. Wat een mooie plek ! De CP bevindt zich op een soort terras/balkon aan de rand van de oude stad en het uitzicht is adembenemend. Als we ons net geïnstalleerd hebben, krijgen we buren, Fransen. Na een vriendelijk bonjour en de nodige opmerkingen over het uitzicht, trekken we het dorp in, w ant we willen helemaal naar boven, naar de ruïnes van het kasteel die hoog boven het dorp uittoren. Het is een flinke klim en ondertussen zijn de regenwolken opgelost en wandelen we onder een stralende zon. Als we boven zijn, ontplooit het mooie landschap van de Vaucluse zich voor ons uit, met het oude dorpje aan ons voeten. Aan de achterkant van het kasteel ligt er een soort bassin die als visvijver voor de plaatselijke bevolking dienst doet. We lopen terug het dorpje in en gaan een terrasje opzoeken. Ondertussen loopt de werkdag op zijn einde en er heerst een gezellige drukte in het centrum van het dorp. De Fransen stoppen even in het cafeetje om een biertje te drinken na een drukke werkdag. Basiel krijgt natuurlijk alle aandacht en gaat maar al te graag op zijn rug liggen om zijn buik te laten krabben. Le profiteur ! We beantwoorden weer de vraag : il a quel age, met “presque quatre ans” en zeggen trots “merci” op “comme il est beau”. We stappen door het dorp terug naar onze camper en ik zie onderweg een bakker, die morgenvroeg open is. Voila, het ontbijt is ook weer verzekerd. Aan de camper staan er enkele banken en we genieten nog een uurtje van het zonnetje met een glas wijn en een hapje. Onze Franse buren hebben net hetzelfde idee en daar zitten we dan, genietend van deze prachtige avond met een uitzicht om “u” tegen te zeggen. 30 maart 2018 Tijdens het ontbijt besluiten we door de Vercors naar huis te rijden. We hebben daar zowat 24 jaar geleden een prachtvakantie doorgebracht met onze twee oudste kinderen terwijl hun kleine broer nog binnenin mij vertoefde. Het weer valt heel goed mee, een stralende zon maar de wind is ineens heel koud geworden, een groot verschil met gisteren, toen we om zes uur nog in een fleeceke op de bank zaten. Dat voorspelt niet veel goeds, zo goed kennen we de streek en zijn klimaat hier wel. We rijden door de Côtes de Rhone vallei, en houden even halt in Gigondas, waar we even naar de CP gaan kijken. Kwestie van al even prospectie te doen voor komende jaren. Ook hier hadden wij met ons gezin in 1993 een prachtvakantie in een gîte in het midden van het dorp. We gaan even kijken en de huisbaas van toen heeft nog altijd zijn degustatielokaal, alhoewel het wordt nu uitgebaat door zijn dochter, zegt de vriendelijke jongeman ons. Zij runt ook het wijndomein, vertelt hij ons. Als we binnen een uurtje of twee terugkomen, kunnen we haar zeker ontmoeten. Daar willen we nu niet op wachten, maar we kopen wel enkele flesjes, als herinnering aan die vakantie 25 jaar geleden. Het Domaine du Terme produceert een eerlijke wijn voor een eerlijke prijs. http://www.domaine-du-terme.com/ We rijden langs die dorpen waar we al jaren geleden ons hart verloren hebben, het wordt een heerlijk trip “down memory lane” : Séguret, Sablet, Vaison-la-Romaine. We lunchen in Mirabel-les-Baronnies en gaan na de lunch even wandelen in het mooie dorpje. Een mooie CP ook trouwens. We zetten koers naar Vassieux-en-Vercors en de GPS leidt ons via Ferréol-Trente-Pas, de D70 en vervolgens de D335 en de D202, D135, D93 en de D518 naar de Col de Rousset. Het weer valt ondertussen dik tegen, een mistige regen die ons veel van het uitzicht ontneemt, maar niettemin ervaren we deze route als één van de mooiste die we ooit in Frankrijk gedaan hebben, en één ding is zeker, we hebben er al heel wat gedaan. Ik noteer ze op de kaart met fluo, deze doen we zeker nog eens terug, bij beter weer. Bovenop de Col de Rousset ligt er nog sneeuw. Als twee zotte kinderen stappen we uit en nemen we foto’s van de sneeuw eind maart. We dalen de col af en het begint harder en harder te sneeuwen. Als we Vassieux-en-Vercors binnenrijden, ligt er al een heel pak sneeuw aan de kant van de weg. Vassieux-en-Vercors is het decor van een drama in de tweede wereldoorlog. De Maquis, met de illustere Jean Moulin aan het hoofd had de Duitsers reeds veel miserie bezorgd en represailles drongen zich op. In juli 1944, D-day was al enkele weken geleden en de Duitsers zonnen op wraak, vlogen er vliegtuigen over het dorpje en gooiden pakketten uit. De bevolking rende het open veld op, omdat ze dachten dat het voedselpakketten waren. Niets was minder waar. Vlak daarna vlogen gevechtsvliegtuigen over en richtten een ware slachting aan. Op het kerkhof op het einde van deze open plek vindt men het kerkhof waar de slachtoffers begraven liggen. We hebben dit zoveel jaar geleden bezocht en nog altijd herinner ik mij één rij : vader, moeder en hun kinderen. We stoppen op de CP van Vassieux, er staat al een camper en we parkeren ons. Maar Baasje vindt het nog wat vroeg om nu al te stoppen. We kunnen eigenlijk de camper niet uit door de sneeuw, dus besluiten we door te rijden naar St. Jean en Royans. We rijden de Col de Lachau op. Na amper één kilometer beginnen onze banden grip te verliezen op de sneeuw, want hoe hoger we gaan hoe dikker de sneeuw ligt. Baasje keert zich ter plekke en we rijden langzaam de berg af waar we terug rijden naar Vassieux om daar toch de nacht door te brengen. Het blijft maar sneeuwen en we hebben de verwarming in de camper hard nodig en die doet wat hij moet doen, in geen tijd is het lekker warm. We gaan slapen met een schietgebedje dat we morgen kunnen rijden. 31 maart 2018 Het heeft het grootste stuk van de nacht gesneeuwd. Gelukkig liggen we lekker warm onder onze flanellen dekbedden want het is maar 3° in de camper. Baasje kruipt even het bed uit om de verwarming aan te leggen en kruipt even vlug weer terug. Brr ! Na het ontbijt staat Basiel te trappelen om uitgelaten te worden en sneeuw is al helemaal zijn ding. Hij huppelt rond in de sneeuw en probeert de sneeuwballen te vangen die Baasje gooit. Gelukkig is de hoofdweg al sneeuwvrij gemaakt en kunnen we onze weg verder zetten, maar de Col de Lachau riskeren we ons niet meer. We nemen de D178 naar Chapelle-en-Vercors . We kunnen ons ogen niet geloven als we amper 8 km verder in een compleet groen landschap rijden. Het is wel grappig, de sneeuw en de ijspegels vliegen met stukken en pakken tegelijk van de camper en we rijden door het groen. Via de Grands Goulets rijden we richting Pont-en-Royans richting het noorden. In Roybon doen we boodschappen. Ik zie een mooie CP in Cremieu en we besluiten daar te stoppen om te lunchen. Na de lunch gaan we het dorp verkennen. Het is een mooi oud dorpje en we volgen de aangeduide wandeling om de oude huizen te zien. Het dorpje heeft zowaar twee kastelen, de remparts zijn heel goed bewaard gebleven met nog enkele stadspoorten. In het centrum vindt men een mooie middeleeuwse markthal. Het hele dorp straalt gezelligheid uit. Eentje om te onthouden. De CP ligt net buiten het dorp op wandelafstand en is eigenlijk niet meer dan een grote parking. De voorzieningen zijn water lozen en tappen, toilet lozen. De 7.1 op de app is meer dan verdiend. We zetten onze weg verder richting Besançon. Onderweg zien we het dorpje Cerdon, dat we meteen heel mooi vinden. Ik neem nota. Cerdon blijkt trouwens een sprankelende rosé-wijn te hebben, le AOC Cerdon Bugey. Is bij deze genoteerd. Next time ! Wat verder houden we halt in Izernore. De CP ligt er wat troosteloos bij aan de rand van een sociale woonwijk, en een groot veld. Als we even Basiel uitlaten, zien we dat er een bouwaanvraag is voor een nieuwe verkaveling op het grote veld. Dus vermoeden we dat deze CP binnenkort zal opgedoekt worden. We brengen een rustige nacht door, en besluiten vroeg op te staan, want overmorgen moeten we thuis zijn, want de plicht roept…. 1 april 2018 Het vroeg opstaan is goed geluk, want het is nog geen 9 uur als we al vertrekkensklaar staan. Als het ver lunchtijd is, zie ik een pijl naar le “Cité de la Mothe”, in Soulaucourt sur Mouzon. http://www.tourisme-ouest-vosges.fr/le-site-historique-de-la-mothe/ We besluiten de pijl te volgen. Na een kwartiertje door een supersmal weggetje – we kwamen nog een camper tegenligger tegen – bereiken we de site. Ooit, in 1546 was hier de grens van Frankrijk en dus een poort tot het land. Het was een doorn in het oog van vele heersende graven en hertogen en het geheel werd meer dan eens belegerd. We parkeren en wandelen rond. Indrukwekkend en we zijn hier moederziel alleen. Aan de voorzieningen te zien, zoals de toiletten en de receptie, een oude vervallen caravan, is dit een van de vele vergeten sites van Frankrijk. Blijkbaar toeristisch oninteressant ! Jammer, het geheel is echter een bezoek waard. We zetten na het bezoek koers naar huis en maken onderweg al plannen voor volgende keer. hier om te bewerken.